ارزیابی تله حاوی پروتئین آبزیان (آمینو هیرکان®) در جلب و شکار مگس میوه زیتون Bactrocera oleae (Rossi) (Dip.: Tephritidae)

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 موسسه تحقیقات گیاه پزشکی کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران، ایران

2 مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی گیلان، بخش گیاه پزشکی، رشت، ایران

چکیده

مگس ­میوه ­زیتون، Bactrocera oleae(Rossi)، از مهم ­ترین آفات زیتون است و روش­های مختلفی از جمله استفاده از جلب­ کننده ­های غذایی برای شکار مگس ­های بالغ زیتون وجود دارد. هدف از اجرای این تحقیق، بررسی کارایی فرآورده تهیه شده از پسماند آبزیان با نام تجاری آمینو هیرکان® در مقایسه با سایر انواع جلب کننده ­ها می باشد. آزمایش با 5 تیمار و 4 تکرار در استان­ های گیلان و قزوین در سال­ های 1393 و 1394 انجام شد. تیمارها شامل 1- تله مکفیل با پروتئین هیدرولیزات وارداتی (شرکت اگریسنس) با غلظت 3 درصد، 2- بطری پلاستیکی حاوی پروتئین هیدرولیزات وارداتی (شرکت اگریسنس) با غلظت 3 درصد، 3- تله مکفیل با پروتئین آمینو هیرکان® با غلظت 4 درصد، 4- بطری پلاستیکی با پروتئین آمینو هیرکان® با غلظت 4 درصد و 5-تله کارت زرد چسبنده به همراه فرومون جنسی مگس میوه زیتون بود. آمار برداری به صورت هفتگی انجام شد و نتایج این بررسی ها نشان داد که میانگین جلب حشرات نر در استان گیلان در تله مکفیل آمینو هیرکان® با میانگین 73/0±55/6 به همراه تله کارت زرد چسبنده با فرومون جنسی 14/0±76/6 تفاوت معنی داری ندارند، در حالی­که تله کارت زرد چسبنده با فرومون جنسی با میانگین 37/1± 47/6  در استان قزوین دارای بیشترین جلب حشرات نر بود. جلب حشرات ماده در  استان های گیلان و قزوین با تله مکفیل حاوی آمینو هیرکان® به ترتیب با میانگین 93/5 08/1 ± و 37/0 ± 45/4 دارای بیشترین جلب بودند. بر اساس نتایج حاضر، فراورده پسماند جانوران دریایی (آمینو هیرکان) می­تواند ترکیب مناسبی برای جلب و پایش جمعیت مگس میوه زیتون باشد.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Evaluation of marine protein bait (Aminohircan) in attraction and predation of olive fruit fly, Bactrocera oleae (Rossi) (Dip.: Tephritidae)

نویسندگان [English]

  • A. A. Keyhanian 1
  • M. R. Abbassi Mojdehi 2
1 Iranian Research Institute of Plant Protection, Agricultural Research, Education and Extension Organization (AREEO), Tehran, Iran
2 Guilan Agricultural and Natural Resources Research and Education Center, AREEO, Rasht, Iran
چکیده [English]

The olive fruit fly, Bactrocera oleae Rossi, is the most important pest of olive and there are different methods for controlling adult olive fruit fly including the use of food attractants. The aim of performing this research was to determine the efficacy of products prepared from aquatic animal wastes under the commercial name of Aminohircan® in comparison to other attractants. The experiments were performed in five treatments with four replicates each in Guilan and Qazvin provinces during the years 2014 and 2015. The treatments included: 1. Imported protein hydrolyzate of Mcphail trap (Agrisense® Corporation) 3%, 2. Plastic bottle containing imported Protein hydrolyzate (Agrisense® Corporation) of Olipe trap 3%, 3. Marine animal waste protein (Aminohircan®) of Mcphail trap 4%, 4. Plastic bottle containing marine animal waste protein (Aminohircan®) 4%, and 5. Yellow sticky traps with olive fruit fly sex pheromone. Sampling was performed weekly and the results of this investigation showed that the mean of male insects’ attraction in Guilan province with Marine protein (Aminohircan®) in Mcphail trap (6.55 ± 0.73) and with yellow sticky traps with sex pheromone (6.76 ± 0.14) were are not significantly different. While the yellow sticky traps with sex pheromone (6.47 ± 1.37) attracted the highest number of male olive fruit fly in Ghazvin province. The attraction of female fruit flies in Guilan and Ghazvin provinces with Mcphail trap (Aminohircan®) showed the highest rates of 5.93 ± 1.08 and 4.45 ± 0.37 attraction rates, respectively. Based on these results, the marine animal wastes (Aminohircan®) can be considered as a suitable compound in attracting and monitoring of olive fruit fly population.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Marine aquatic animal waste protein
  • Olive fruit fly
  • Attractants

مراجع

Bueno, A. M. and Jones, O. 2002. Alternative methods for controlling the olive fly, Bactrocera oleae, involving semiochemicals. IOBC WPRS Bulletin 25: 147-156.
Economopoulos, A. P. 2002. Report to International Atomic Energy Agency (IAEA), Vienna, Austria, 44 p.
FAOSTAT. 2015. Food and Agriculture Organization of the United Nations. Statistics Division. Available at http://faostat3.fao.org/browse/Q/QC/E.
Gaouar, N. and Debouzie, D. 1995. Within‐tree vertical pattern in Bactrocera oleae Gmel. (Dipt, Tephritidae) infestations and optimization of insecticide applications. Journal of Applied Entomology 119(1‐5): 251-254.
Hammad, S. M. 1976. Studies on the population densities of the olive fruit fly, Dacus oleae Gmel, (Diptera, Tephritidae) in Tripoli area, Libyan Arab Republic.Bulletin of the Entomological Society of Egypt (60): 305-309.
Jooybar, Sh., Ostovan, H. and Haghani, M. 2016. Evaluation of various attractants and the trap height to install them for trapping Zaprionus indianus (Diptera: Drosophilidae) in a mixed-fruit orchard in Shiraz (Fars province). Applied Researches in Plant Protection 5(2): 71-80.
Katsoyannos, P.1992. Olive Pests and Their Control in the Near East. FAO plant production and protection paper. 178 pp.
Katsoyannos, B. I. 1983. Captures of Ceratitis capitata and Dacus oleae flies (Diptera: Tephritidae) by McPhail and Rebell color traps suspended on citrus, fig and olive trees on Chios, Greece. Fruit Flies of Economic Importance 451-456.
Kolyaei, R., Ghannad Amooz, S., Keyhanian A and Taghaddosi, V. 2011. Final report of determination of the variety and efficiency of killing attracting traps to control of olive fruit fly Bactrocera oleae Gmelin. Iranian Research Institute of Plant Protection. 31 pp (in Persian).
Kolyaei, R., Ghannad Amooz, S., Keyhanian, A. and Taghaddosi, V. 2009. Final report of determination and efficiency of several attracting traps to control of olive fruit fly Bactrocera oleae Gmelin. Iranian Research Institute of Plant Protection. 35 pp (in Persian).
Mazomenos, B. E., Pantazi-Mazomenou, A. and Stefanou, D. 2002. Attract and kill of the olive fruit fly Bactrocera oleae in Greece as a part of an integrated control system. IOBC WPRS Bulletin 25(9): 137-146.
McPhail, M. 1939. Protein lures for fruitflies. Journal of Economic Entomology 32(6): 758-761.
Ministry of Agriculture Jihad. 2015. Statistics: MAJSTAT. Retrieved Jan 1, 2017. from http://agri-jahad.ir/Portal/File/ShowFile.aspx?ID=14b717da-9a31-4aaa-982d-b8cc5803df3c.
Panayotis, K. 2000. Olive Pests and Their Control in Near East (3rd ed.) Food and Agriculture Organization of the United Nations, Rome, Italy. pp. 23-36.
Parchami-Araghi, M., Gilasian, E and Keyhanian, A. A. 2015a. Spotted Wing Drosophila, Drosophila suzukii (Matsumura) (Dip.: Drosophilidae), an invasive fruit pest new to the Middle East and Iran. Drosophila Information Service 98.59-60.
Parchami-Araghi, M., Gilasian, E. and Keyhanian, A. A. 2015b. Olive infestation with Zaprionus indianus Gupta (Dip.: Drosophilidae) in northern Iran: a new host record and threat to world olive production. Drosophila Information Service 98.60-61.
Porcel, M., Campos, M., Ruano, F., Sanllorente, O. and Caballero, J. A. 2009. Incidence of the OLIPE mass-trapping on olive non-target arthropods.Spanish Journal of Agricultural Research 7(3): 660-664.
Jafari, Y. and Rezaei, V. 2004. The first record of Bactrocera oleae in Iran. Newsletterof Entomological Society of Iran 22: 1. (in Persian)
Rice, R. E. 2000. Bionomics of the olive fruit fly Bactrocera (Dacus) oleae. UC Plant Protection Quarterly 10(3): 1-5.
Roessler, Y. 1989. Insecticidal bait and cover sprays. World Crop Pests. 3: 329-337.
Rice, R. E., Phillips, P. A., Stewart- Leslie, J. and Steven Sibbett, G. 2004. Olive fruit fly population measured in central and southern California. California Agriculture 57: 122- 127.
Robinson, A. S. and Hooper, G. C. 1989. Fruit Flies: Their Biology, Natural Enemies and Control. Elsevier.
Sharaf, N. S. 1980. Life history of the olive fruit fly, Dacus oleae Gmel. (Diptera: Tephritidae) and its damage to olive fruits in Tripolitania. Zoology and Entomology 89: 390-400.
Tzanakakis, M. E. 1989. Small scale rearing: Dacus oleae. In: Robinson, A. S. and Hooper, G. C. (Eds.). Fruit flies: their biology, natural enemies and control. Elsevier. pp. 105-118.
تحقیقات آفات گیاهی
دوره 9، شماره 1
خرداد 1398
صفحه 25-36

فایل ها

سابقه مقاله

  • تاریخ دریافت: 11 دی 1348
  • تاریخ پذیرش: 11 دی 1348

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار