بررسی حساسیت چند رقم زیتون به مگس میوه زیتون، (Bactrocera oleae Rossi (Dip.: Tephritidae

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی گیلان، بخش گیاه پزشکی، رشت، ایران

2 موسسه تحقیقات گیاه پزشکی کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران، ایران

چکیده

مگس میوه زیتون، (Rossi) Bactrocera oleae، از آفات کلیدی زیتون در مناطق زیتون­ کاری جهان و ایران است. این آفت تک ­میزبانه و مونوفاژ بوده که در سال 1383 به مناطق زیتون­ کاری شمال کشور وارد شده و خسارت وارد می­ کند. فعالیت آفت باعث کاهش کمّی و کیفی محصول می ­شود. استفاده از ارقام مقاوم و شناسایی سازوکار­های مقاومت در درختان مقاوم نسبت به این آفت می ­تواند در کنترل بهتر این مشکل موثر باشد. از آنجا که سال­های متمادی است باغ­داران سنتی زیتون عملیات خاص زراعی و یا سم­پاشی برای کنترل آفت انجام نمی ­دهند، لذا در اختیار قرار دادن اطلاعات مربوط به مزایای ارقام مقاوم یا متحمل به مگس میوه زیتون، می­ تواند به عنوان یکی از روش­ های کنترلی از سوی باغداران، مد نظر قرار گیرد. در تحقیق حاضر 10 رقم امید بخش زیتون (‘Arbequina’، ‘Manzanilla’، ‘Leccino’، ‘Zard’، ‘Konservalia’، ‘Kalamata’، ‘Mari’، ‘Amigdalifolia’، ‘Roghani’ و ‘Fishomi’) در ایستگاه تحقیقات زیتون رودبار استان گیلان از نظر تفاوت در میزان خسارت و ویژگی­ های مورفولوژیکی میوه زیتون و همچنین ترکیبات شیمیایی موجود مورد بررسی قرار گرفت. بر اساس نتایج به­ دست آمده ارقام‘Arbequina’  و ‘Kalamata’، به عنوان ارقام دارای خسارت نسبی کم مگس زیتون (میانگین درصد سالیانه خسارت 8 الی 11 درصد)، می­ تواند در برنامه­ های توسعه ارقام زیتون مورد استفاده قرار گیرد. بین ویژگی های مرفولوژیکی و همچنین ترکیبات شیمیایی موجود در روغن زیتون با خسارت مگس زیتون همبستگی مشاهده نشد. در ضمن، ترکیب Oleuropein می ­تواند به عنوان یکی از ترکیباتی که به احتمال زیاد در ایجاد مقاومت به مگس میوه زیتون نقش داشته باشد، در نظر گرفته شود.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Study on susceptiblity of several varieties of olive trees to olive fruit fly, Bactrocera oleae (Dip.: Tephritidae)

نویسندگان [English]

  • M. R. Abbasi Mojdehi 1
  • A. Hosseini Gharalari 2
  • A. A. Keyhanian 2
  • N. Koopi 2
1 Plant Protection Research Department, Guilan Agricultural and Natural Resources Research and Education Center, AREEO, Rasht, Iran
2 Department of Agricultural Entomology Research, Iranian Research Institute of Plant Protection, Agricultural Research, Education and Extension Organization (AREEO), Tehran, Iran
چکیده [English]

Olive fruit fly, Bactrocera oleae Rossi, is a key pest of olive on olive-growing areas in the world including, Iran. This monophagous pest was reported in 2004 in olive-growing areas of North of Iran, causing serious damage. Its damage results in reduction of yield quality and quantity. Deployment of resistant varieties and detecting resistance mechanisms can be useful in management programms of this pest. As treditional farmers do not apply cultural or chemical methods to control this pest, deploying resistant varieties will be more acceptable by farmers. In this research, 10 promising olive varieties in Roudbar Olive Research Station (Guilan province) were studied in order to determine the infestation rate of olive fruit fly and chemical compounds of olive drupes (‘Arbequina’, ‘Manzanilla’, ‘Leccino’, ‘Zard’, ‘ Konservalia’, ‘Amigdalifolia’, ‘Kalamata’, ‘Roghani’, ‘ Mari’ and ‘Fishomi’). ‘Arbequina’ and ‘Kalamata’ varieties can be considered in developing olive varieties, due to low rate of yearly infestation (8 to 11%). There was no correlation between infestation rate and either morphological traits and chemical compounds in olive oil. However, oleuropein can be considered as one of the resistance factors to olive fruit fly.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Olive
  • Resistance
  • varieties
  • phytochemical
  • host-plant preference

مراجع

Agrawal, A.A. 2007. Macroevolution of plant defense strategies.Trends in Ecology and Evolution 22: 103–109.
Alfonso, M.B. and Jones. O. 2002. Alternative methods for controlling the olive fly, Bactrocera oleae, involving semiochemicals. IOBC wprs Bulletin 25:. 1-11.
Amiot, M.J. Fleuriet, A. and Macheix J.J. 1986. Importance and evolution of phenolic compounds in olive during growth and maturation. Journal of Agricultural and Food Chemistry 34: 823-826.
Basilios, E.M. Mazomenos, A. P. and Stefanou. D. 2002. Attract and kill of the olive fruit fly Bactrocera oleae in Greece as a part of an integrated control system. IOBC wprs Bulletin 25: 1-11.
Burrack, H. J. and Zalom, F. G. 2008. Olive fruit fly (Dip: Tephritidae) Ovipositional preference and larval performance in several commercially important olive varieties in California. Journal of Economic Entomology 101: 750-758.
Caleca, V. and Rizzo, R. 2006. Effectiveness of clays and copper products in the control of Bactrocera oleae (Gmelin). In Proceedings of Olivebioteq, Second International Seminar Biotechnology and quality of olive tree products around the Mediterranean Basin. 5-10 November, Italy. pp. 275-282.
Chen, M. S. 2008. Inducible direct plant defense against insect herbivores: a review.Insect Science 15: 101–114.
Eyles, A. Jones, W. Riedl, K. Cipollini, D. Schwartz, S. Chan, K. Herms, D. A. and Bonello, P. 2010. Comparative phloem chemistry of Manchurian (Fraxinus mandshurica) and two North American ash species (Fraxinus americana and Fraxinus pennsylvanica). Journal of Chemical Ecology 33: 1430–1448.
Fimiani, P. 1989. Aspetti biologic del Dacus oleae (Gmel.) in Campania C.N.R. Progetto 2: mosche, olive, frutta, ciliegie. Frustula Entomologica 4 (17): 93-97.
Howe, G. A. and Jander, G. 2008. Plant immunity to insect herbivores. Annual Review of Plant Biology 59: 41–66.
Iannotta, N. Monardo, D. and Perri, L. 2002. Relazione tra contenuto e localizzazione dell’oleuropeina nella drupe e attacco di bactrocera oleae (Gmel.). Proceedings of International Congress Olive growing. Spoleto, Italy. 22-23 April 2002. pp. 361-366.
Japon-Lujan, R. and M. D. Luauede Castro. 2006. Superheated liquid extraction of oleuropein and related biophenols from olive leaves. Journal of Chromatography 1136: 185-191.
Kayhanian, A. and Mozhdehi, M. R. 2009. Final report, an investigation on biology of Olive fruit fly, Bactrocera oleae Gmelin in field conditions of Ghazvin, Zandjan, Gilan and Khoozestan provinces. 56 pp. (in Farsi)
Konno, K. Hirayama, C. Hiroe, Y. and Nakamura M. 1999. Enzymatic activation of oleuropein: A protein crosslinker used as a chemical defense in the privet tree. Proc. Nat. Acad. Sci. 96: 9159-9164.
Navrozidis, E. I. and Tzanakakis, M. E. 2005. Tomato Fruit as an alternative host for laboratory strain of the olive fruit fly bactrocera oleae. Phytoparasitica 33: 225-236.
Navrozodis, E. Zartaloudis, Z. Thomidis, D. Karagiannidis, N. Roubos, K. and Michailides, Z. 2007. Effect of soil plowing and fertilization on the susceptibility of four olive cultivars to the insect Bactrocera oleae and fungi Sphaeropsis dalmatica and Spilocaea oleagina. Phytoparasitica 35: 429-432.
Panayotis, K. 2000. Olive pests and their control in Near East. pp. 23-36.
Pokorny, J. Kalinova, L. and Dysseler P. 1995. Determination of chlorophyll pigments in crude vegetable oils. Pure and Applied Chemistry 67: 1781-1787.
Pichersky, E. and Lewinsohn, E. 2011. Convergent evolution in plant specialized metabolism. Annual Review of Plant Biology 62: 549–566.
Rezaii, V. andJafari, Y. 2002. The first record of Bactrocera oleae in Iran. Bulletin of Entomological Society of Iran No 22. (in Farsi)
Rizzo, R. and Caleca, V. 2006 Resistance to attack of Bactrocera oleae of some sicilian olive cultivars. Olivbioteq 2: 35-42
Rice, R. E. 2000. Bionomic of the olive fruit fly Bactrocera (Dacus) oleae. Unive. Calif. Coop. Ext., UC plant protection Q. 10: 1-5.
SAS Institute Inc. 2002. SAS/STAT user’s guide. Version 9.1. SAS Institute Inc., Cary, North Carolina.
Sharaf, N. S. 1980. Life history of the olive fruit fly, Dacus oleae Gmel. (Diptera: Tephritidae), and its damage to olive fruits in Tripolitania. Zeitschrift für Angewandte Entomologie 89: 390-400.
Sime, K. R.Daane,  K. M. Messing, R. H. and Johnson, M. W. 2006. Comparison of two laboratory cultures of Psyttalia concolor (Hymenoptera: Braconidae), as a parasitoid of the olive fruit fly. Biological Control 39(2): 248-255.
Soler-Rivas, C. Espin, J.C. and Wichers, H.J. 2000. Oleuropein and related compounds. Journal of Science of Food and Agriculture 80: 1013-1023.
Spadafora, A. Mazzuca, S. Chiappetta, F. F. Parise, A. Perri, E. and Innocenti, A. M. 2008. Oleuropein-specific-B-glucosidase activity marks the early response of olive fruits (Olea europea) to mimed insect attack. Agricultural sciences of China 7: 703-712.
Taghaddosi, V. Ramazani, M. Mohammad poor, P. Golmohammadi, M. and Kazemi, A. 2012. Final report, Preliminary Study Taghaddosi, V. Ramazani, M. Mohammad poor, P. Golmohammadi, M. and Kazemi, A. 2012. Final report, Preliminary study and identification of resistant ( Sensitive) varieties of olive for olive fruit fly control.  and identification of resistant ( susceptible) varieties of olive for olive fruit fly control. 44 pp. (in Farsi)
Tamendjari, A. Angerosa, F. Mettouchi, S. and Mouloud Bellal, M. 2009 The effect of fly attack (Bactrocera oleae) on the quality and phenolic content of Chemlal olive oil. Grasas Y Aceites 60 (5): 507-513.
Yokoyama, V. Y. and Miller, G. T. 2004. Quarantine strategies for olive fruit fly (Diptera: tephritidae): Low-temperature storage, Brine?, and host relations. Journal of Economic Entomology 97(4): 1249-1253.
 
تحقیقات آفات گیاهی
دوره 8، شماره 4
اسفند 1397
صفحه 1-13

فایل ها

سابقه مقاله

  • تاریخ دریافت: 22 اسفند 1397
  • تاریخ پذیرش: 22 اسفند 1397

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار