%0 Journal Article %T برهمکنش بین شته رز Macrosiphum rosae و پارازیتوئیدهای آن در پارک شهر تهران %J تحقیقات آفات گیاهی %I دانشگاه گیلان %Z 2322-2409 %A سرداربنده, هوشنگ %A صحراگرد, احد %A رخشانی, احسان %A بنی عامری, ولی الله %D 2018 %\ 11/22/2018 %V 8 %N 3 %P 1-14 %! برهمکنش بین شته رز Macrosiphum rosae و پارازیتوئیدهای آن در پارک شهر تهران %K برهمکنش %K شته رز %K زنبورهای پارازیتوئید %K تغییرات جمعیت %K درصد پارازیتیسم %R 10.22124/iprj.2018.3108 %X شته­ها در اکوسیستم‌های شهری با تغذیه از شیره گیاهی و همچنین تزریق بزاق سمی منجر به ضعف گیاه و کاهش عملکرد محصول می­شوند. نتایج بررسی برهمکنش بین تراکم شته رز Macrosiphum rosaeو زنبورهای پارازیتوئید Aphidius rosae و Lysiphlebus fabarum وجمعیت پوره و شته بالغ در سال‌های ۱۳۹۵و 1396 در پارک شهر تهران نشان داد که در تمام موارد بین تعداد هر دو گونه زنبور پارازیتوئید و جمعیت پوره و شته بالغ همبستگی مثبت و معنی‌داری وجود دارد. با افزایش تراکم شته رز، تراکم زنبورهای پارازیتوئید نیز افزایش یافت و پارازیتوئیدها دارای رفتار تجمعی نسبت به تراکم‌های مختلف میزبان بودند. بررسی رابطه بین تعداد شته رز و درصد پارازیتیسم توسط زنبورهایپارازیتویید نیزحاکی از آن بود که بین تعداد شته رز و درصد پارازیتیسم، همبستگی مثبت و وابسته به تراکم وجود دارد. در فصل بهار سال 1395 بیشترین درصد پارازیتیسم پوره­ها توسط زنبورپارازیتویید A. rosae، 17/42 و توسط زنبور L. fabarum، 15/21 بود. در سال 1396 نیزدرصد پارازیتیسم پوره­ها توسط زنبور A. rosae، 89/41 و بیشترین درصد پارازیتیسم توسط زنبورپارازیتوییدL. fabarum ، 02/21 بود.  بنابراین با توجه به هماهنگی تغییرات جمعیت و درصد پارازیتیسم زنبورهای پارازیتوئید با تغییرات جمعیت پوره و بالغ شته رز و وابسته به تراکم بودن درصد پارازیتیسم آن­ها در شرایط پارک شهر تهران، این عوامل می‌توانند در کنترل بیولوژیک شته رز مفید و موثر واقع شوند. شته­ها در اکوسیستم‌های شهری با تغذیه از شیره گیاهی و همچنین تزریق بزاق سمی منجر به ضعف گیاه و کاهش عملکرد محصول می­شوند. نتایج بررسی برهمکنش بین تراکم شته رز Macrosiphum rosaeو زنبورهای پارازیتوئید Aphidius rosae و Lysiphlebus fabarum وجمعیت پوره و شته بالغ در سال‌های ۱۳۹۵و 1396 در پارک شهر تهران نشان داد که در تمام موارد بین تعداد هر دو گونه زنبور پارازیتوئید و جمعیت پوره و شته بالغ همبستگی مثبت و معنی‌داری وجود دارد. با افزایش تراکم شته رز، تراکم زنبورهای پارازیتوئید نیز افزایش یافت و پارازیتوئیدها دارای رفتار تجمعی نسبت به تراکم‌های مختلف میزبان بودند. بررسی رابطه بین تعداد شته رز و درصد پارازیتیسم توسط زنبورهایپارازیتویید نیزحاکی از آن بود که بین تعداد شته رز و درصد پارازیتیسم، همبستگی مثبت و وابسته به تراکم وجود دارد. در فصل بهار سال 1395 بیشترین درصد پارازیتیسم پوره­ها توسط زنبورپارازیتویید A. rosae، 17/42 و توسط زنبور L. fabarum، 15/21 بود. در سال 1396 نیزدرصد پارازیتیسم پوره­ها توسط زنبور A. rosae، 89/41 و بیشترین درصد پارازیتیسم توسط زنبورپارازیتوییدL. fabarum ، 02/21 بود.  بنابراین با توجه به هماهنگی تغییرات جمعیت و درصد پارازیتیسم زنبورهای پارازیتوئید با تغییرات جمعیت پوره و بالغ شته رز و وابسته به تراکم بودن درصد پارازیتیسم آن­ها در شرایط پارک شهر تهران، این عوامل می‌توانند در کنترل بیولوژیک شته رز مفید و موثر واقع شوند. %U https://iprj.guilan.ac.ir/article_3108_b6e373f0e45dc6ba48e2c054a58b2b74.pdf